3e week, de surgery room (operatiekamers)

Maandag 13-05-19: Vandaag ben ik begonnen op de surgery room (operatiekamer), ik ben erg benieuwd wat ik hier ga tegen komen. Na de morning briefing hebben we een presentatie gekregen over het gebruik van morfine, dit was erg leerzaam. Rond 9:00 uur zijn we naar de afdeling gegaan, het was even zoeken maar we hebben het gevonden. Op dat moment waren ze bezig met het inpakken van materialen en kleding voor de operaties. Voordat je de materialen en kleding kunt gaan gebruiken, wordt het eerst steriel gemaakt in de sterilization room. Er staan geen operaties op de planning, maar patiënten worden vanuit de OPD en spoedeidende hulp doorgestuurd hierna toe. Even later komt de eerste patiënt binnen, het is een 10 jarige jongen met een polsbreuk in zijn linkerarm. De breuk wordt gediagnosticeerd d.m.v een X-ray. De foto houdt je tegen het licht aan, zodat je de breuk kunt zien. De pols van het jongentje is gefixeerd met een touwtje als ondersteuning (soort mitella)later wordt zijn pols getaped, dit wordt getaped omdat ze hier geen gips hebben. Om 10:00 uur is het alweer tijd voor de thee pauze, even gezellig met de meiden bijkletsen wat zij deze morgen al meegemaakt hebben. Het is bij iedereen vrij rustig op de afdeling, maar wat niet is kan nog komen. Nadat we onze thee op hebben lopen Fleur en ik terug naar de afdeling, op dat moment zijn er nog steeds geen patiënten. We zijn naar de 'spoedeisende hulp' gegaan om te kijken of we daar iets konden betekenen. We mochten hechtingen verwijderden bij moeders die een keizersnede hebben gehad, injecties klaarmaken en een katheter inbrengen. De ochtend is toch vrij snel verlopen en we gaan naar huis om te lunchen. We krijgen twee uur pauze, omdat het hier zo warm is. Julia en ik hebben vast de pasta gemaakt voor het avonden eten, zodat we dit alleen nog maar hoeven op te warmen. Om 14:00 uur zijn we terug gegaan naar onze afdeling, maar helaas geen patiënt of medewerker te bekennen. We zijn toen naar de delivery ward gelopen om te kijken of we daar iets konden betekenen, de studenten vonden het gezellig dat wij langskwamen en we hebben meer gekletst dan gewerkt. Toch vonden Fleur en ik dat we rond 15.15 uur ons gezicht even moesten laten zien op de afdeling en om te vragen of we nog iets konden doen. Het was zo ontzettend rustig dat ze zij dat we mochten gaan. Dit is wel even lekker na een drukke week op de vorige afdeling.

Dinsdag 14-05-19: ROADTRIP, vandaag neemt Rapheal ons mee op TOUR. We hebben een dagje vrij, vanwege een nationale feestdag. We vertrekken om 10:00 uur in zijn gave jeep. Als eerst gaan we naar de rijstvelden toe die voor een geldeelte in zijn bezit zijn. Hij vertelt er een en ander over en hoe zij dit vroeger deden. We zitten met vol bewondering naar zijn verhaal te luisteren en natuurlijk worden er weer een paar foto's gemaakt. Onze volgende bestemming is de markt in ons eigen dorpje, maar voordat we daarheen gaan stoppen we nog even bij een brug bij de grootste rivier van de omgeving. Op de markt gaan we een aantal boodschappen doen voor zijn moeder. We halen wat vis, eieren en groente en gaan dit naar haar toe brengen. Na ongeveer 3 km zijn we aangekomen waar Rapheal is geboren en opgegroeid, ik heb zo ontzettend veel respect voor hem. Hij heeft van niets in zijn leven zo iets moois gemaakt en dat is niet zonder slag of stoot gegaan, ik kan alleen maar zeggen dat ik veel bewondering voor deze man heb! Hij komt uit een gezin van zeven kinderen, helaas zijn er vijf van zijn gezin overleden op jonge leeftijd. Rapheal heeft nog één broer over, maar zoals hij zelf zegt: he is not a good man. Je ziet zijn moeder ook helemaal opbloeien als Rapheal langs komt. De meeste Afrikanen weten hun eigen leeftijd niet of van een ander, Rapheal schatte zijn moeder rond de 70 jaar oud. NEXT STOP, we rijden helemaal naar het topje van de berg om te gaan genieten van het mooie afrika. Vanaf dat punt kun je ongelofelijk ver over het land kijken en genieten van de natuur. Het warme hart van Afrika. Op de terugweg heeft Rapheal nog het huis van de nonnen laten zien en de kerk. Rond 13:00 zijn we terug gekomen en ben ik met een aantal meiden nog de naar de markt gegaan voor wat inkopen. Ook stoppen we altijd bij een "winkeltje' voor een lekker koud drankje, heerlijk!. De dag is voorbij gevlogen en morgen gaan we weer beginnen op de Surgery Room.

Woensdag 15-05-19: Vandaag starten Fleur en ik samen bij de morning report. Vier van ons gaan op Outreach en twee van ons zijn ziek. Bij de morning report hoorde we dat er deze morgen een meisje binnenkomt met een incomplete abortus (dit houdt houd in dat de embryo uit de baarmoeder is, maar dat de restanten nog aanwezig zijn. Dit wordt verwijderd d.m.v. curretage. Om 9:00 uur wordt het 15 jarige meisje binnengebracht. We lezen dat ze een overdosis aan medicatie heeft ingenomen, omdat zij het kindje niet wilde behouden. Voordat we naar de OK gaan, moeten we ons eerst in een mooi groen pak hijsen. Eenmaal aangekleed, mondkapje en haarnetje op mogen we richting de OK. Daar staat een operatietafel met twee ijzeren houders, waarin zij haar benen kan leggen. Ze wordt onder algehele narcose gebracht en dan kunnen we gaan starten. Dit is de eerste keer dat ik dit meemaak en we zitten samen vol bewondering mee te kijken en hebben veel vragen. Als alle restanten zijn verwijderd krijgt ze nog oxytocine toegediend (zodat de baarmoedermond weer gaat sluiten). Dan mag ze haar roes verder op de gang uitslapen. Het is moeilijk om te horen en te begrijpen dat meisjes dit nu al moeten meemaken, vooral omdat abortussen hier een groot taboe is. Fleur en ik wilde ons snel gaan omkleden voor de volgende operatie, maar je mag het pak van de vorige operatie gewoon aanhouden. Dit kunnen we ons in Nederland niet voorstellen. De volgende patiënt is een meisje van 17 jaar oud met ook een incomplete abortus, dit is bij haar spontaan gebeurt. Ook zij wordt onder algehele narcose gebracht. We hebben een ontzettende leuke en lieve anesthesist. Ik heb aan hem gevraagd of ik de narcose mag toedienen, dit was goed en hij legde mij alles uit. Als eerst mag ik de katamine toedienen via het infuus (slaapmiddel) en dan de narcose via het mond/neusmasker. Fleur mocht assisteren bij het verwijderden van de restanten. Nadat de ingreep is geslaagd, wordt ze terug op bed geplaatst en mag ze ook haar roes uitslapen. Na onze lunch komen we terug op de surgery, het is erg rustig en er staat niks gepland. We besluiten naar de delivery ward te gaan, daar mochten we de vitale functies meten van moeder en kind. Het was een indrukwekkende en leerzame dag. Op naar morgen!

Donderdag 16-05-19: Wat zal onze laatste dag op de afdeling ons brengen? Als we op de afdeling aankomen ligt er een 29 jarige man, hij wordt geopereerd vanwege een hernia in zijn lies. We gaan ons omkleden en lopen richting de OK. Hij krijgt spinale anesthesie (een ruggenprik). Het lukte de anesthesist niet om in één keer te prikken, de man schreeuwde het opeens uit van de pijn en wij stonden stijf van de schrik. Na vijf keer proberen is het eindelijk gelukt. Je zag de angst in zijn ogen en hij was ontzettend aan het trillen, dit deed wel even iets met mij. Op dat moment voel je je best machteloos, maar zoals ik al eerder vertelde hebben we een fijne anesthesist die hem dan ook rustig kreeg door hem op zijn gemak te stellen. De anesthesist vertelde dat hij al zeven jaar rondloopt met zijn liesbreuk. Dat komt vrijwel, omdat hij geen geld had om de operatie te betalen. Na ongeveer één uur is de operatie geslaagd en wordt de wond netjes dicht gehecht. We mochten wederom onze operatie uniformen aanhouden voor de volgende patiënt. Het gaat om een zeven jarige jongen die zijn linker heup uit de kom heeft door een fiets ongeluk, je kon dit duidelijl zien op de X-Ray. Het jongentje houdt zich erg dapper en komt dan ook zonder ouders de afdeling op, dit is hier normaal ze worden al jong zelfstandig gemaakt. We gaan richting de OK en een van de verpleegkundige vertelt hem wat we gaan doen. Hij krijgt een slaapmiddel toegediend en drie verpleegkundige gaan zijn been weer in de kom zetten. Na ongeveer 20 minuten staat zijn been weer recht, dit wordt nog wel gecheckt d.m.v een X-Ray. Ik vond het er behoorlijk heftig aan toe gaan tijdens het terug zetten, maar ze doen er alles aan totdat het uiteindelijk lukt. Nadat we zijn omgekleed ligt er een vrouw op de gang met een abnormalehuidvergroeiing achter haar rechter oor. De chirurg vertelt dat dit wordt verwijderd via een lokale verdoving. Fleur en ik gingen wachten in het kantoor voordat we naar de OK konden gaan (dachten we). Ineens zien we de chirurg druk bezig op de gang. We komen er dan ook achter dat dit gewoon op gang wordt verwijderd en niet op de OK, BIZAR! Wij keken elkaar heel verbaasd aan, maarja zo kan het natuurlijk ook haha. Het was een leerzame week en ik had verwacht dat ik de operaties heftiger zal vinden. Boven verwachting is dit goed gegaan. Ook vind ik de surgery afdeling erg interresant, dus wie weet wat de toekomst zich zal brengen.

Vrijdag 17-5-19: Vanochtend ben ik vroeg opgestaan samen met Fleur en Julia. We mochten om 7:30 uur twee kippen ophalen op het kantoor van Raphael in het ziekenhuis haha. Dit verzin je ook niet.... Omdat we al vroeg wakker waren zijn we de berg opgelopen om te genieten van het mooie uitzicht. Onderweg kwamen we een vrouw tegen bij een huisje, ze vroeg ons of we even langskwamen. Een ontzettende lieve vrouw waar we even mee gekletst hebben. Na onze wandeling zijn we met een paar meiden richting het voetbalveld gelopen om te kijken of er een wedstrijd gaande was. In een mum van tijd hadden we ongeveer 100 schoolkinderen om ons heen die alleen maar roepen, what is your name and can we make a picture whit you? Helaas was er geen wedstrijd en zijn we terug gelopen naar onze huisjes. Thuis aangekomen en omgkleed in bikini, hadden we opeens alle schoolkinderen om onze twee huizen staan. Sommige zijn zo brutaal dat ze over het muurtje klimmen, zodat ze in onze tuin kunnen kijken. Een uurtje geen aandacht geven en ze zijn met z'n alle vertrokken en konden we heerlijk gaan zonnen. Rond een uur of twee zijn we gaan douchen om richting de markt te gaan voor het avondeten. Alle inkopen zijn gekocht en dan is het tijd voor de kip. Deze kippen moeten we zelf slachten en gelukkig hebben we een paar meiden in onze groep die dit durven, hier ben ik niet zo'n held in... ik bak de kip wel. Rond 19.00 uur is het eten klaar en op dat moment valt het stroom uit, wat een geluk dat we net klaar zijn. We hebben heerlijk met elkaar gegeten en de avond gezellig afgesloten met een drankje.

Zaterdag 18-05-19: Deze ochtend heb ik heerlijk uitgeslapen en lekker op m'n gemak ontbeten. We moesten nog een paar dingetjes besluiten voor onze vakantie, maar alles is nu geregeld. Gelukkig hebben we een makkelijke groep, dus besluiten zijn zo genomen. Vervolgens hebben we ons omgekleed om lekker te gaan zonnen (dit keer zonder kinderen). Fleur en ik wilde graag tomatensoep maken en Moo en Saskia het Afrikaanse gerecht 'ziema' (maïsmeel met water), We zijn naar de markt gegaan om alle benodigdheden te halen voor het avondeten, de laatste week hebben ze weinig groente op de markt. Rond 17.00 uur zijn we begonnen met koken en om 19.00 konden we gaan eten. De ziema was helaas niet goed gelukt, dus de volgende keer gaan we het gewoon weer proberen!

Zondag 19-05-19: We zouden vanochtend eigenlijk naar de kerk gaan, maar helaas is Lotte nog niet goed opgeknapt. Dus we hebben besloten om dit de volgende keer met z'n alle te gaan doen. Vanmiddag is er een voetbalwedstrijd met de studenten van het ziekenhuis waar we bij gaan kijken. Morgen begin ik samen met Fleur op de kinderafdeling. ZIN IN! Ik heb het ongelofelijk naar mijn zin hier, de eerste week had ik echt heel moeilijk en nu voelt het gewoon als mijn tweede thuis.