4e week: children ward (kinderafdeling)

Maandag 20-05-19: Vandaag ben ik begonnen op de children ward en ik heb hier enorm naar uitgekeken, om samen te werken met kindjes. Aangekomen op de afdeling hebben we een rondleiding gekregen. De kinderafdeling bestaat uit verschillende ruimtes: er zijn twee zalen met in totaal +/- 40 bedjes, een behandelkamer, kantoor en een spreekkamer. Er lagen een aantal kindjes doodziek in hun bedje of ze zitten buiten bij hun moeders. We mochten gelijk beginnen met het meten van de vitale functies, sommige kindjes waren zo ontzettend bang voor ons (azungu’s) en natuurlijk onze witte pakken. Het was dan ook een hele uitdaging om de vitale functies bij ze te meten, meestal moet je ze niet teveel aankijken en gewoon de metingen doen. Samen met de arts hebben we een ronde gemaakt langs de patiënten, hierbij worden de volgende punten geobserveerd: het uitscheidingpatroon, of ze hebben gebraakt, de convulsies (spierspanning), koorts, alertheid, nekstijfheid etc. De meest voorkomende ziektebeelden die je hier tegen komt zijn malaria, meningitis (hersenvliesontsteking), bronchitis (ontsteking in je bronchiën), anemie (bloedarmoede), sepsis (bloedvergiftiging) en fracturen. Er ligt een meisje van twee jaar bij ons op de afdeling met een femur fractuur (bovenbeen breuk) in een tractie. Beide beentjes zijn gespalkt met tape en de tractie wordt aan elkaar geknoopt met stukjes verband en karton, dit is echt heel bizar en het blijft mij verbazen hoe zij hier werken en omgaan met de kindjes. Vaak liggen ze zo’n zes weken in een tractie, meestal is zo’n tractie niet stevig genoeg waardoor het weer opnieuw gefixeerd moet worden en dit is voor de kindjes vaak pijnlijk. Rond een 11:00 uur hebben we meegekeken bij een wondverzorging, hier schrok ik behoorlijk van. Het negen jarig meisje is namelijk gebeten in haar re onderarm door een slang. De wond is geïnfecteerd en haar gehele arm is opgezwollen, dit is zo ontzettend pijnlijk. Helaas is dit niet het enigste waar ze mee te maken heeft, er is namelijk ook malaria, anemie (bloedarmoede) en sepsis (bloedvergiftiging) geconstateerd. Haar moeder is in 2014 overleden en haar verzorgster is ontzettend arm. Ze hebben zo weinig geld, dat sommige behandelingen geen eens uitgevoerd kunnen worden. Er wordt daarom ook besloten dat ze naar huis mag gaan, maar in je achter hoofd weet je dat er een kans is dat ze komt te overlijden als ze thuis is. VRESELIJK ik heb er geen andere woorden voor, zulke gebeurtenissen raken mij het meest. Het blijft mij keer op keer verbazen. Later in de middag hebben we meegekeken met een HIV en malaria test, dit wordt gemeten d.m.v. een vingerprikje wat op een stripje wordt aangebracht. Vervolgens hebben we een rondje vitale functies gedaan, maar voordat we dat gingen doen hebben we eerst ballonnen uitgedeeld aan de kindjes. Nou blijer konden we ze niet maken en het meten van de vitale functies was ineens geen probleem meer haha. Het is ontzettend dankbaar als je dan een kleine glimlach van een doodziek kindje krijgt, dat geeft mij zoveel voldoening. Het was een indrukwekkende dag. In de avond zitten we rustig te eten totdat er ineens een vleermuis recht op ons af komt vliegen, we bukten allemaal en ja hoor hij komt op mijn rug terecht. PANIEK…. Ik wist niet meer of de vleermuis nog op mij zat dus ik heb rennend mijn shirt uitgetrokken en ben samen met twee andere meiden de voorraad kast ingedoken. Gelukkig kwam onze reddend engel Kevin (onze bewaker) de vleermuis verwijderen uit mijn shirt. De schrik zat er even goed in, want vleermuizen kunnen namelijk rabiës bij zich dragen. Ik had een paar kleine krasjes op mijn rug, maar gelukkig waren deze oppervlakkig. Dit hebben we ook weer meegemaakt, GOODNIGHT en op naar een nieuwe dag.

Dinsdag 21-05-19: We werden vanochtend warm ontvangen op de kinderafdeling, het kindje waar we gisteren mee hadden gespeeld rende in mijn armen om een dikke knuffel te geven. Dit was zo bijzonder, gisteren was hij nog doodsbang voor ons en nu komt hij rennend in mijn armen. Het was een ontzettende drukke ochtend. We hebben met de arts meegelopen langs de kindjes voor bijzonderheden, ik leer hierdoor erg veel van de ziektebeelden. Vervolgens mochten we mee kijken met de wondverzorging van het meisje met de slangenbeet. Het meisje verging van de pijn… ze kennen hier geen wondbeleid, dus ze verzorgen de wond met 70% alcohol, vet gaas, gaasje en een nieuw verbandje (als dit op voorraad is). Ze is gisteren toch niet naar huis gestuurd, omdat haar wond zich steeds meer uitbreid is er besloten dat de wond wordt opengesneden op de surgery room (operatiekamer). De bedoeling is dat de wond zich dan beter kan helen. Ze krijgt van sommige moeders geld en eten, waardoor ze toch de behandeling kunnen starten. Ook twijfelen ze of zij een fractuur heeft in haar pols, er wordt daarom een X-Ray gemaakt. Gelukkig positief nieuws, er is namelijk geen fractuur gevonden. Daarna gaan Fleur en ik een rondje vitale functies doen, je merkt al snel dat de kindjes aan je gaan wennen en dat er steeds vaker een glimlach vanaf komt. Er is een jongentje bij ons op de afdeling die erg verlegen en verdrietig was, maar sinds het uitdelen van de ballonnen is hij onze beste vriend geworden. Constant loopt hij met ons mee en wilt hij met ons gaan spelen, dit is zo leuk! Rond 10:00 uur ben ik samen met Raphael naar ons huisje gegaan i.v.m. de vleermuizen plaag die bij ons zit. Twee meiden uit de groep zijn thuis gebleven vanwege ziekte, dus Sheila (second mother) loopt gelijk even met ons mee om te kijken hoe het thuis gaat. Het is heel fijn dat ze erg betrokken met ons zijn, je hoeft ze maar te bellen en ze staan er voor ons. Raphael ging even snel naar zijn huis toe, omdat hij wel iets had tegen de vleermuizen, wij blij! Hij komt terug met een stukje rubber en hij vraagt of ik deze wil aansteken op de kamer bij mij en Fleur, omdat hier de vleermuizen vandaan komen. Zo gezegd zo gedaan het rubbertje gaat aan, nou binnen een minuut stond onze kamer blank van de rook. Ik had mijn twijfels of dit wel zou werken, maar hij zou het wel weten. Dus dat heb ik aan Raphael gevraagd of dit wel zou werken, zijn antwoord: ‘nou ik weet het niet zeker, maar ik hou ervan om te experimenteren’. Ik dacht bij mezelf, oké even afwachten dan maar. Na ongeveer 10 minuten is het uitgebrand en er liggen overal stukjes rubber en as, dat wordt dus al onze kleren en beddengoed uitwassen haha. Uiteindelijk kwam Raphael er toch achter dat dit misschien niet de beste manier was en besluit dan toch om het morgen dicht te metselen. Heerlijk de Afrikaanse cultuur. Na de middag pauze zijn we terug gegaan naar de kinderafdeling, hier was het vrij rustig en we zijn daarom met de kindjes gaan spelen. We hebben voor elke dag wat meegenomen, vandaag zijn het de vouwblaadjes en gisteren hadden we stickers bij ons. Na de lunch zijn we lekker met de kindjes gaan spelen. In de avond moesten Lotte en Julia een nachtje blijven in het ziekenhuis ter observatie, daarom zijn Fleur en ik ook een nachtje bij hun gebleven om ze in de gaten te houden. We mochten met z´n tweeën op een bevallingsbed slapen (erg gezellig), we zijn weer een ervaring rijker haha.

Woensdag 22-05-19: Het was een korte nacht, we zijn rond 1:00 uur gaan slapen vervolgens kwamen er om 4:00 uur twee verpleegkundige langs om een thermometer en nietmachine op te halen en om 6:00 uur gingen onze wekkers alweer om bij Lotte en Julia de vitale functies te meten. We zijn maar gelijk gaan ontbijten en naar huis gegaan om nog even snel een powernap te doen, voordat we gingen werken. Dit was van korte duur, want toen stonden er drie mannen voor de deur om onze kamer te metselen tegen de vleermuizen. Desondanks de korte nachtuurtjes zijn we toch gaan werken, omdat er een operatie gepland staat waar we graag bij wilde zijn! Het was wederom een drukke ochtend, we zijn gelijk gestart met het meten en registreren van de vitale functies. Vervolgens hebben we het artsen rondje gelopen. Na deze ronde hebben we nog de laatste controles gedaan bij het meisje met de slangenbeet, want zij zou daarna naar de operatiekamer gaan. Onze arts op de kinderafdeling is een van de chirurgen in het ziekenhuis. De arts vertelde ons dat er een spoedgeval is tussengekomen. Dit ging om een vier jarig meisje die haar rechter hak heeft opengehaald tussen het wiel van een fiets. Haar hele hak is verbrijzeld en de wond moet gehecht worden. Normaal gesproken krijgen kindjes via het infuus slaapmedicatie (ketamine) toegediend. Het lukte niet om een infuus in te brengen, vanwege ondervoeding. Na ongeveer acht keer mis prikken is er besloten om het kindje alleen onder narcose te brengen via het mond/neus masker. Helaas ging het niet zoals het normaal gesproken moest gaan. Het meisje stribbelde behoorlijk tegen, waardoor we moet vier man sterk haar moesten fixeren. Ze was nog niet volledig onder narcose en de arts begon al met het hechten. De angst in haar ogen en het geschreeuw gaat door het masker heen gaat echt door merg en been en flink tegen mijn principes in. Na de operatie werd ze half slapend bij haar moeder in de armen gelegd, wetende dat ze nog een stuk naar huis moeten lopen… Onze volgende operatie was het negen jarige meisje met de slangenbeet, maar voordat de operatie kon beginnen was er een dilemma of ze wel geopereerd mocht worden. Zij heeft ernstige bloedarmoede en helaas is er geen donorbloed in het ziekenhuis te verkrijgen, het gaat dus om leven of dood. De wond werd opengesneden, zodat het vocht de wond kon verlaten. De gehele huid op haar onderarm is weggesneden en geschraapt, zodat er weer nieuwe huid kan groeien was zodanig geïnfecteerd dat het wel geholpen moest worden. De operatie is gelukkig goed gegaan en ze heeft weinig bloed verloren. Yes wat een opluchting! Na de operatie heeft ze antibiotica toegediend gekregen en haar hand in een tractie geplaatst, zodat het vocht gemakkelijker kan aflopen. Lunchtijd en even bijkomen van de ochtend, we zijn nog even bij de meiden wezen kijken in het ziekenhuis en ze mogen gelukkig naar huis toe. Terug gekomen op de kinderafdeling was er een kindje van een half jaar oud met bronchitis, zij kreeg zo weinig lucht dat ze werd verneveld. De dag is omgevlogen en het was ontzettend indrukwekkend.

Donderdag 23-05-19: We hebben vanochtend de morning briefing overgeslagen, omdat het best wel een heftige week is geweest voor de groep. We hebben helaas een aantal zieken gehad en sommige zijn er nog niet helemaal boven op. Rond 8:30 uur zijn we op de kinderafdeling begonnen. Wederom zijn we begonnen met de vitale functies en hebben we samen met de arts een rondje gemaakt langs de kindjes. Een patiëntje die bij ons ligt wordt verdacht op meningitis (hersenvliesontsteking), we mochten van de arts de nekstijfheid voelen. Hij kan alleen maar in een houding liggen en het bewegen van zijn hoofd doet ontzettend veel pijn. Om meningitis te constateren wordt er een lumbaalpunctie afgenomen. Bij een lumbaalpunctie prikt de arts met een dunne holle naald tussen twee wervels in de onderrug om wat hersenvocht weg te nemen en in het laboratorium wordt het hersenvocht onderzocht. Een lumbaalpunctie doet ongelofelijk veel pijn en het is ook een gevecht om dit bij een kindje af te nemen. Hij schreeuwde het uit van de pijn. Voor het eerst in de gehele stageperiode heb ik een moeder emotioneel gezien, het is hier niet vanzelfsprekend om je emotie te laten zien. Dat was wel even een slik momentje. Helaas is de lumbaalpunctie niet geslaagd en later in de middag gaan ze het nog een keer proberen. Twee kindjes komen op de behandelkamer om bloed te laten afnemen, nadat dit was afgenomen mocht ik het wegbrengen naar het lab.

Vrijdag 24-05-19: Dit is onze vaste vrije dag. Om 11:00 uur zijn Fleur en ik even naar het ziekenhuis gegaan om mee te kijken bij de wondzorg van het meisje met de slangenbeet. Helaas kregen we te horen dat dit al eerder deze ochtend is gebeurt. We wilden graag meekijken bij de wondzorg, omdat Fleur en ik haar gebruiken voor onze schoolopdracht. De schoolopdrachten bestaan uit drie casussen die je aan de hand van de zes stappen moet uitwerken. Thuis zijn we dan ook gelijk begonnen met het uitwerken van haar casus. De stappen zijn als volgt: oriëntatie op de situatie, klinische probleemstelling, aanvullend klinisch onderzoek, klinisch beleid, klinisch beloop en de nabeschouwing. In de middag hebben we nog even heerlijk de zonnestralen mee kunnen pakken. Eigenlijk hadden we dit weekend een Elephant march op de planning staan, maar we hebben besloten dit niet te doen en dat de meiden eerst moeten opknappen.

Zaterdag 25-05-19: Het regende vanochtend, dus we hebben rustig aan gedaan. Rond 11:00 uur was het even droog en zijn we naar de markt voor de boodschappen. Later in de ochtend hebben we het huisje schoongemaakt. In de middag hebben de zieken meiden besloten om toch in Afrika te blijven en niet terug te gaan naar Nederland. Wat een opluchting en gelukkig slaat de medicatie aan en is het alleen nog maar aansterken en voldoende rust nemen. Zondag 26-05-19:

Zondag is wasdag, alles lekker kunnen uitwassen en buiten in onze tuin kunnen hangen. In de middag konden we gelukkig weer met acht meiden een activiteit doen, we zijn de berg opgelopen en hebben een mooie wandeling kunnen maken. Deze week ben ik vergeten mijn blog bij te houden, vanwege zieken in onze groep. Het was een indrukwekkende week met een lach en een traan. Ook ben ik sommige stukken kwijt wat ik heb meegemaakt, maar ik hoop jullie toch een kleine indruk te geven van deze week. Mijn volgende blog komt woensdag online, omdat we donderdag heerlijk een weekje op vakantie gaan.

Liefs en een dikke kus