Aankomst Muona

Moni muli bwanji

Woensdag 24-04-19: FINALLY, vandaag is het dan zover om 20:00 uur vertrek ik samen met zeven andere meiden naar Zuid-Afrika naar het dorpje Muona waar we voor 10 weken verblijven.

CHECK-IN, zodra iedereen was ingecheckt was het tijd om afscheid te nemen. Dat moment was even moeilijk, maar eenmaal door de poortjes begint dan echt mijn droom. We vlogen via Amsterdam -> Wenen ->Addis Abeba -> Lilongwe ->Blantyre. Na een vlucht van 19.5 uur waren we eindelijk aangekomen. Toen ik aankwam op het vliegveld dacht ik WOW is dit het? Het vliegveld is een kleine hal waar je de douane vind, visum en paspoort controle, bank en bagageruimte. Een klein halletje verder stonden we alweer buiten. Eenmaal een taxi gevonden konden we op naar onze volgende bestemming Doogle Lodge waar we onze 1e overnachting hadden. Tijdens de rit naar Doogle Lodge keek ik mijn ogen uit je ziet vrouwen met fruit of water op hun hoofd lopen, huisjes van klei of  van golfplaten en echt iedereen leeft hier op straat.

Vrijdag 26-02-19: Om 6:15 stonden we vroeg op om te vertrekken naar Muona. We werden om 9:00 uur opgehaald om als eerst inkopen te doen in Blantyre, want veel etenswaren kun je in Muona niet kopen. We hadden flinke inkopen gedaan en we hebben er werkelijk een uur over gedaan om geld te pinnen en een simkaart te regelen, maar eenmaal alles geregeld konden we eindelijk gaan vertrekken. Ik had al veel verhalen gehoord dat dit de mooiste reis is om te maken naar ons dorpje en ik kan volmondig ja zeggen dat dit een hele indrukwekkende en bijzondere reis is. De eerste 40 km reden we door de stad en de bergen en de volgende 60 km gingen we off road. Ik heb geloof ik bijna de hele weg niet gepraat, omdat ik niet kon beseffen dat zij hier zo leven. Onderweg stopte mensen met hun bezigheden omdat wij blanken (azungo’s) langskwamen rijden. Door de orkaan Idai die is geweest zijn er een aantal bruggen ingestort waardoor wij door het water heen moesten rijden. Na een hobbelige rit van ongeveer 4-5 uur zijn we eindelijk aangekomen in Muona hier werden we warm ontvangen door William (hoofd van het Trinity Hospital) een ontzettende lieve man waar we altijd bij terecht kunnen. Later die dag kwam Trees zich voorstellen zij komt hier al zeven jaar lang en blijft hier een maand. Trees is hiervoor projecten voor the children garden en gaat ons de eerste week een beetje helpen om de boel te verkennen. We konden rustig onze spullen uitpakken en heerlijk douchen. Ik merkte aan mijzelf dat ik het er best moeilijk mee had en de reis even moest laten bezinken.

Zaterdag 27-04-19: Al vroeg in de morgen stonden een aantal kinderen voor onze ramen te roepen hello i’am here om te gaan spelen of om te bedelen om geld. We hebben met ons groepje afgesproken om op vaste tijden met de kindjes te spelen omdat ze anders elke ochtend voor deur staan. Later op de ochtend is Trees langsgekomen om ons mee te nemen naar de markt. De markt is zeven dagen per week open en je kunt er een hoop kopen. We waren de Eye catcher op de markt, want ja er komen toch even acht azungu’s op de markt. In de middag is William langskomen om te vragen hoe het met ons ging en of we mee wilden naar het ziekenhuis om een rondleiding te krijgen. Dit was heel bijzonder en tegelijkertijd bizar. Je loopt het terrein op en er zit een hoop grond om het ziekenhuis. Ik had verwacht dat dat alle afdelingen onder een dak was, maar je hebt allemaal ‘huisjes’ waar elke afdeling te vinden is. Het Trinity Hospital is een heel bekend ziekenhuis en in de wijde omgeving komen de mensen hierheen. We zijnop alle afdelingen geweest, zoals: Children ward, female en male ward, delivery ward en treatment surgery ward. Als de kinderen zien ben je niet meer veilig haha, ze willen met je op de foto en spelen. Aan foto´s hebben we zeker geen gebrek, ze zijn zo ontzettend dankbaar en vrolijk dat geeft mij veel energie. Op het einde van de rondleiding gingen we helemaal achter op het terrein kijken waar zwangere vrouwen verblijven, voordat ze gaan bevallen. Zij komen hier zonder man en bevallen dan ook alleen. Dit kunnen wij ons echt niet voorstellen in Nederland. Ik heb soms moeilijke momenten en dat is niet omdat, ik heimwee heb maar meer dat ik erg moet wennen aan de mensen en hun gewoontes. Gelukkig hebben we een ontzettende fijne en open groep.

Zondag 28-04-19: Dit was een echte zondag we hebben lekker rustig aangedaan. Ik kan hier moeilijk slapen door alle geluiden die hier zijn zoals, een koe die loopt te loeien voor je slaapkamerraam, kindjes die roepen, geiten en niet te vergeten onze haan. Sinds zaterdag 16:45 is de stroom uitgevallen en hadden we geen water tot vanmiddag 13:00 uur. Toen we weer water hadden hebben we onze kleren gewassen en het huisje schoongemaakt. Trees is vandaag nog langskomen om ons uit te leggen hoe je de soja pieces moet bereiden, dit eten ze hier veel omdat dit een vervanger is voor vlees. Dit hebben we gezellig samen met Trees gegeten. Morgen is het dan zover onze eerste stagedag ik begin samen met Fleur Franken op de Female en Male Ward.